Ljeto voli Smithse

Skoro svi vole skrolati kratke video priče na Facebooku, Instagramu ili Tik Toku... Istraživanja su pokazala da ljudi mogu držati pažnju samo 15-ak sekundi, tako da to mora biti super brzo i super interesantno, te posebno super ciljano kako bi video imao veliku gledanost. A društvene mreže imaju zeznute algoritme pa vam prepoznaju ukuse i zanimacije – od muzike, filmova, sporta, automobila, pa do toga bole li vas noge ili leđa, treba li vam D vitamin ili nove kupaće gaćice za ljeto. U jednom tom kratkom videu koji ima veliku gledanost predstavljena je scena iz filma (500) Days of Summer, koji je kod nas preveden kao (500) Dana ljubavi. A radnja se dešava u liftu. Djevojka prepozna muziku koja se čuje iz mladićevih slušalica i stidljivo pita – ''The Smiths?'', on klima glavom, a ona nastavlja: ''Volim Smithse''. Mladić skida slušalice, a djevojka dodaje: ''Imaš dobar muzički ukus'' i nastavlja da pjevuši stihove pjesme There Is a Light That Never Goes Out koji se čuju iz slušalica... Vrata lifta se otvaraju, ona izlazi, a on ostaje zapanjen. "Sranje," kaže naglas u sebi i scena završava. Inače, taj mladić u filmu je Tom, a igra ga Joseph Gordon-Levitt). Tom vjeruje u kosmičku ljubav, za razliku od djevojke iz lifta, Summer (Zooey Deschanel), koja je tajnica njegovog šefa. Tomu na prvu izgleda nedostižna, ali Smithsi su upalili ključnu iskru sudbine.

 Ljeto se vraća. Doduše, zbog čestih pljuskova, vani je sparno, a jedan stih Smithsa mi se ovih dana pojavio u glavi dok sam sjedio u zatvorenom prostoru, a gledajući u automobile koji su prolazili dok pada kiša. To je onaj stih iz pjesme ''Ask'', o vrućim ljetnim danima provedenim u zatvorenom i pisanju strašnih stihova zubatoj djevojci u Luksemburgu. Suština je da treba slušati The Smithse i pitati – jer samo se tako mogu otvoriti mnoga vrata. Ova pjesma o ljetu je klasik iz 1986. godine, melanholičnog autora Morrisseya, koji poziva stidljive tipove da izađu iz svojih ljuštura, jer je ljeto pravo vrijeme za to. Inače, Smithse smatraju jednim od najoriginalnijih bendova svih vremena. Osnovani su u Manchesteru 1982. godine i trajali su samo pet godina. Zanimljivo su ime odabrali zato jer im se to činilo kao neko potpuno normalno, kratko i što je najvažnije lako pamtljivo, kao kada bi neko kod nas napravio bend po imenu – ''Hodžići'' ili ''Kovačevići''. Te Smithse je činila četvorka: Johnny Marr na gitari, Andy Rourke na basu, bubnjar Mike Joyce, i pjevač, spomenuti Steven Patrick Morrissey.

Ova mančesterska četvorka je ispirisala čitavu jednu novu generaciju indi rock bendova. Ključni ljudi u cijeloj priči su Marr i Morrissey, koji je sjajan pjesnik, često ironičan, ciničan. Njegove pjesme su slike iz svakodnevnog života, a bogami je znao naružiti i  vladu premijerke Margaret Thatcher. Trećim albumom “The Queen Is Dead” iz 1986. godine konačno su se probili na američko tržište, ali se bend uskoro raspao. Morrissey je nastavio solo karijeru i napravio neke legendarne hitove: “Everyday Is Like Sunday”, “The Last Of The International Playboys”, te “You’re The One For Me Fatty” ili “Suedehead”...

 Smithsi odavno ne postoje, ali njihove pjesme žive. A Facebook, Instagram i Tik Tok lako pronađu načina da i ovo današnje vrijeme brzine i površnosti dođu do vas. Barem do onih koji imaju dobar muzički ukus i koji znaju stihove koji govore o svjetlu koje se nikada ne gasi. Ili o ljetu kada treba izaći iz svoje ljušture...