Pet legendarnih vozača koji su osvojili F1 titulu i pokorili 24h Le Mansa

Nakon nedjeljnog slavlja Ferrarija u Le Mansu, koji prekinuo petogodišnju dominaciju Toyote i slavio na sada najstarijoj trci te vrste, donosimo priču o pet F1 prvaka koji su takođe uspjeli osvojiti i najprestižniju trku svih vremena – 24h Le Mansa.

Prva trka u Francuskoj održana je prvi put u proljeće 1923. lokalnim putevima oko Le Mansa. Ideja koja stoji iza ovog događaja bila je ponuditi vozačima i ljubiteljima motosporta bitno drugačiju alternativu tradicionalnoj Velikoj nagradi Formula 1, dajući prednost pouzdanosti i efikasnosti, umjesto čiste brzine.

Iako su trke izdržljivosti uvijek bile drugačije i zahtjevnije iskustvo od Formule 1, mnogi etablirani vozači takmičili su se u obje discipline tokom posljednjih 100 godina. Od njih, vozači poput Jackyja Ickxa, Dereka Bella ili, u novije vrijeme, Sebastiena Buemija uspjeli su osvojiti prestižnu 24-satnu trku više puta, ali su imali prosječne karijere u Formuli 1. Slično tome, šampioni Formule 1 poput Michaela Schumachera ili Jensona Buttona takođe su se okušali u Le Mansu, ali nisu pobjeđivali i dodali taj prestižni trofej na osvojene titule u Formuli 1. S druge strane, Nico Hulkenberg, aktuelni vozač F1 Haas tima, 2015. je osvojio ovu prestižnu trku s Porscheom, ali u Formuli 1 ima ispodprosječnu karijeru.

Međutim, ovih pet trkaćih ikona uspjelo je osvojiti i Le Mans i prvenstvo vozača F1, čime su zaslužili mjesto na koricama istorijskih knjiga motosporta, ali i web portala kakav je BIHAMK Magazin. Krenimo redom.

Mike Hawthorn

Englez John Michael Hawthorn počeo se trkati u lokalnim takmičenjima sportskih automobila 1950. godine. Dvije godine kasnije prešao je na jednosjede, gdje je mnogo obećavao i zapeo za oko Enzu Ferrariju koji mu je ponudio priliku da isproba bolid ''Propetog konjića''.

Međutim, debitovao je u Spa, trećoj trci sezone 1952., i na kraju je sezonu završio kao četvrti, vozeći Cooper-Bristol. Hawthorn je postao vozač Ferrarija 1953., i iako je kratko radio s Vanwallom, British Racing Motors (BRM) i timom Maserati, proveo je većinu svoje karijere vozeći Ferrari, s kojim je postao prvak 1958.

No, također je uzeo kratku pauzu od Formule 1 1955. godine, pridruživši se britanskom timu Jaguar u nastojanju da osvoji 24 sata Le Mansa. Dijeleći prekrasni D-Type s Ivorom Buebom, Hawthorn je prvi prošao kroz cilj, a nakon što je osvojio naslov prvaka Formule 1 1958., postao je prvi vozač koji je osvojio i Le Mans i F1 vozačko prvenstvo.

Nažalost, ova priča legendarnog vozača ima tragičan kraj. Duboko pogođen smrću svog timskog kolege i prijatelja Petera Collinsa na Nürburgringu četiri trke prije kraja sezone 1958., Hawthorn se odlučio povući nakon što je podigao trofej. Samo tri mjeseca nakon penzionisanja, tada 29-godišnji aktuelni prvak Formule 1 preminuo je u saobraćajnoj nesreći.

Jochen Rindt

Karl Jochen Rindt, rođen u Njemačkoj, a proslavio se u Formuli Junior i Formuli 2 tokom ranih 1960-ih, a zatim je stigao u Formulu 1 1964. godine. Proveo je svoju F1 karijeru vozeći za Cooper, Brabham i Lotus, ali je također učestvovao u trkama sportskih automobila, uključujući Le Mans, gdje se takmičio četiri puta tokom drugog dijela 1960-ih.

Rindtov najbolji rezultat na legendarnoj 24-satnoj utrci desio se 1965. dok je vozio Ferrari 250 LM za North American Racing Team (NART) Luigija Chinettija. Te je godine borba Forda i Ferrarija ušla u drugi krug, ali na opšte iznenađenje, radni prototipovi oba proizvođača patili su od raznih mehaničkih problema koji su ih sve prisilili na povlačenje. U onome što je postalo jedno od najvećih iznenađenja motosporta, Ferrarijev automobil br. 21 koji su dijelili Rindt i Amerikanac Masten Gregory ciljem su prošli kao prvi.

Upravo je u nedjelju Ferarrijev prototip s brojem 51 prvi put slavio u Le Mansu nakon ove famozne 1965. prekinuvši post dug 58 godina.

Jochen Rindt je umro u septembru 1970., u dobi od 28 godina, dok je vozio Lotus 72 tokom treninga u Monzi. Uz značajno vodstvo u poretku i samo tri preostale trke, postao je jedini vozač u istoriji Formule 1 koji je posthumno nagrađen titulom Svjetskog prvaka nakon završetka sezone 1970. godine.

Phil Hill

Rođen u Miamiju na Floridi 1927. godine, Phil Hill se kao mlad počeo trkati širom SAD-a, ali je postao je legenda motosporta trkajući se preko Pacifika, gdje se takmičio u Formuli 1. i Svjetskom prvenstvu sportskih automobila.

Hill je tokom svoje slavne karijere vozio za mnoge ekipe, uključujući Shelby American, ali najveća postignuća postigao je za upravljačem Ferrarija. Hill je bio jedan od onih rijetkih vozača koji su se trkali u Svjetskom prvenstvu sportskih automobila i Formuli 1 istovremeno.

Amerikanac je u Le Mansu nastupio četrnaest puta, te pobijedio tri puta - 1958., 1961. i 1962. Sva tri puta u Ferrarijevom automobilu.

U F1 s Ferrarijem je osvojio titulu 1961. iako je imao samo dvije pobjede te sezone. To ga je učinilo prvim i jedinim vozačem rođenim u Americi koji je osvojio ovu prestižnu titulu. Šta je još impresivnije, Phill Hill je jedini vozač u istoriji motosporta koji je osvojio prvenstvo Formule 1, trku 24 sata Le Mansa i Svjetsko prvenstvo sportskih automobila (od 1992. ovaj šampionat je postao WEC) u istoj sezoni.

Graham Hill

Za razliku od ostalih slavnih vozača na ovom popisu, Graham Hill nije se počeo trkati u mladosti. Vozačku dozvolu dobio je s 24 godine, a godinu dana kasnije započeo je karijeru trkaćeg vozača. Uprkos tome, britanski vozač bio je rijedak talent koji se brzo proslavio.

Takmičio se u 176 trka Formule 1 od 1958. do 1975. godine, osvojivši titulu 1963. s BRM-om i 1968. s Lotusom. Hill je također volio trku 24h Le Mansa, gdje je nastupio deset puta. Jedinu pobjedu ostvario je 1972., u dobi od 43 godine, kada je prošao kroz cilj za upravljačem Matra-Simca MS670.

Svestrani vozač koji je učestvovao u mnogim takmičenjima u Evropi i Sjevernoj Americi, Graham Hill je jedina osoba koja je pobijedila na tri najlegendarnije trke u motosportu: Velika nagrada Monaka, 24h Le Mansa i Indianapolis 500.

Hill se trkao čak do svoje 46. godine i vjerovatno bi to nastavio činiti da nije bilo avionske nesreće koja je odnijela njegov život 1970. godine. Njegov sin Damon, osvojio je F1 titulu 1996. s Williamsom. Damon Hill je također pokušao slijediti očeve stope u Le Mansu 1989., ali nije uspio završiti trku.

Fernando Alonso

Jedini aktivni vozač na našem popisu, rođen je u Oviedu u Španiji 1981. godine, a počeo se baviti karting trkama već s tri godine. Do svoje 20. godine bio je jedan od najperspektivnijih mladih vozača na planeti, debitujući u Formuli 1 s Minardijem. Uslijedila je sezona 2002. gdje je odradio rolu testnog vozača Renaulta, a zatim je 2003. dobio stalno mjesto u ekipi.

Dvije godine kasnije, Alonso je osvojio svoju prvu F1 titulu s Renaultom i odbranio je sljedeće sezone nakon epske bitke s legendarnim Michaelom Schumacherom.

U eri kada se profesionalni vozači obično fokusiraju na jednu disciplinu, Španac - koji trenutno vozi za Aston Martin u F1 – jedan je od rijetkih koji je bio uspješan u nekoliko različitih šampionata.

Alonso je jedini vozač u istoriji motosporta koji je osvojio titulu Formule 1 (Renault), 24h Le Mansa (Toyota) i 24h Daytone (Cadillac).